Dziś Dylan nie jest szokiem kulturowym, ale wielką postacią światowej kultury. Ojcem Założycielem współczesnej piosenki z ważkim tekstem, kimś, kto prostował ścieżki Lou Reedowi, Davidowi Bowiemu, Joni Mitchell, Leonardowi Cohenowi, Tomowi Waitsowi, Neolowi Youngowi, Patti Smith, Nickowi Cave`owi, Sinead O`Connor i mnóstwu innych.
Dziś Dylan bywa stawiany siłą na cokole, na którym stać nie chce, ale na którym wielu chętnie go widzi.
Jednak my w Polsce wciąż Dylana nie znamy. Skąpe dotąd próby spolszczenia jego twórczości to za mało, by mógł skutecznie zasilić naszą przestrzeń duchową, tak jak zasilili ją Cohen, Brel czy Wysocki.
Moim zamierzeniem, moim celem, moim pragnieniem było to, żeby polscy słuchacze mogli przeżyć choć trochę podobne wrażenie, co odbiorcy oryginałów. Nie twierdzę, że moje przekłady są genialne, ale niech coś się, do ciężkiej cholery, zacznie. Niech przyjdą inni, (jeszcze) lepsi. Dylan na to zasługuje jak mało kto. Obyśmy my zasługiwali na niego.
Filip Łobodziński